Βαλκάνια

Στην καρδιά της Ρουμανίας, μια θεαματική διαδρομή ξεδιπλώνεται πάνω στο τραχύ ανάγλυφο των Καρπαθίων. Γυμνές γρανιτένιες βουνοκορφές, δασοσκέπαστες πλαγιές, ειδυλλιακές λίμνες, ορμητικά ποτάμια και τρομακτικά φαράγγια αποτελούν τις συγκλονιστικές εικόνες που περιμένουν τον ταξιδιώτη του Transfagarasan road, του ψηλότερου ασφαλτοστρωμένου δρόμου της Ρουμανίας. Πρόκειται για μια ταξιδιωτική αναζήτηση που κορυφώνεται στα 2.034 μ., στο ψηλότερο ασφαλτοστρωμένο σημείο της χώρας. Ακριβώς κάτω από τη βαριά σκιά της βουνοκορφής Moldoveanu (2.544 μ.), την ψηλότερης της Ρουμανίας.

Κατασκευασμένος αρχικά ως ένας στρατιωτικός δρόμος υψίστης σημασίας, ο Transfagarasan road (DN7C) διασχίζει από βορρά προς νότο (ή αντίστροφα αν θέλετε) το ορεινό σύμπλεγμα των Καρπαθίων, ενώνοντας τις πόλεις Sibiu και Pitesti, και κατ’ επέκταση τις ιστορικές περιοχές Transylvania και Wallachia. Με άτυπη αφετηρία την κωμόπολη Curtea de Arges (20 χλμ. βόρεια της πόλης Pitesti), η διαδρομή του Transfagarasan road ξετυλίγεται δαντελωτά με άπειρες στροφές και «φουρκέτες» πάνω στα Καρπάθια, για να καταλήξει μετά από περίπου 95 χλμ. στον οικισμό Cartisoara, 45 χλμ. ανατολικά της πόλης Sibiu.

Πλησιάζοντας στην κωμόπολη Curtea de Arges, στους νότιους πρόποδες των Καρπαθίων, ο ορεινός προορισμός μου σταδιακά αποκαλύπτεται μέσα από την πρωινή καταχνιά. Με ικανοποίηση διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει πιο κατάλληλη ώρα από αυτήν, την πρωινή, για να ξεκινήσω την ανάβαση στην οροσειρά των Καρπαθίων. Λίγα χιλιόμετρα από τα τελευταία σπίτια της Curtea de Arges, η διαδρομή αρχίζει να αποκτά σταδιακά ανηφορικό προσανατολισμό. Ταυτόχρονα, μια συστάδα ταπεινών ξύλινων οικισμών, με αυξημένη την αίσθηση της παράδοσης και πνιγμένοι μέσα στο καταιγιστικό πράσινο της στενής κοιλάδας Arges, παρεμβάλλονταν στα πρώτα 20 χλμ. της διαδρομής.

Κοντά στο χωριό Arefu, η πινακίδα με την ένδειξη Poienari Castle σπρώχνει τους ταξιδιώτες εκτός διαδρομής του Transfagarasan road. Τα ερείπια του κοντινού κάστρου Poienari, που υπήρξε η πραγματική κατοικία του θρυλικού ηγέτη Vlad Tepes, είναι το ζητούμενο της σύντομης παράκαμψης. Κοντοστέκομαι στη διασταύρωση και το σκέπτομαι. Βλέπετε, για να επισκεφθεί κάποιος το κάστρο προϋποθέτει γερά πνευμόνια και γυμνασμένους τετρακέφαλους, αφού έχει να ανέβει –ούτε λίγο, ούτε πολύ– 1.500 σκαλοπάτια για να το αλώσει! Τα παραπανίσια μου κιλά και η μέτρια φυσική μου κατάσταση με συμβουλεύουν να μην αποτολμήσω την παράκαμψη. Συνεχίζω έτσι το δρόμο μου, δίνοντας στον εαυτό μου την υπόσχεση πως θα επισκεφτώ το άλλο κάστρο του Vlad Tepes (στην τουριστική του έκδοση), στην πόλη Μπραν.

Ο Transfagarasan road αρχίζει να σκαρφαλώνει με γοργούς ρυθμούς πάνω στις δασοσκέπαστες βουνοπλαγιές με τη βοήθεια εντυπωσιακών γεφυρών. Περίπου 4 χλμ. μετά τη διασταύρωση του κάστρου, ανταμώθηκα με τη πρώτη μεγάλη «φυσική» έκπληξη της διαδρομής. Ο λόγος για την τεχνητή λίμνη Vidraru, που δημιουργήθηκε το 1968 από την κατασκευή του ομώνυμου γιγάντιου φράγματος (ύψους 165 μ.), ενός από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Λυγερόκορμα έλατα, καταπράσινες βουνοκορφές και χιονάτα σύννεφα χαμογελούν στο είδωλο που τους προσφέρει η γαληνεμένη λίμνη, μια ακόμα χαϊδεμένη κόρη των Καρπαθίων που «ανασαίνει» εδώ χειμώνα-καλοκαίρι.

Από το ύψος του φράγματος ξεκινούν δυο παραλίμνιες διαδρομές που «τρέχουν» περιμετρικά της λίμνης και ενώνονται ξανά στη βόρεια πλευρά της, 20 χλμ. αργότερα. Οδηγώ στην δεξιά (ανατολική) διαδρομή, που ξεκινά αμέσως μετά το φράγμα. Σε αρκετά σημεία της διαδρομής οι οπτικές γωνίες της λίμνης είναι θεαματικές, αλλά η κατάσταση του δρόμου απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή (νεροφαγώματα, λακκούβες, κατολισθήσεις). Εξαιτίας των σφοδρών χιονοπτώσεων και των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούν κατά τους χειμερινούς μήνες, ο Transfagarasan road είναι κλειστός για τα οχήματα από τα τέλη Οκτωβρίου μέχρι τις αρχές Απριλίου. Έτσι, τα συνεργεία συντήρησης του δρόμου πρέπει μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα του καλοκαιριού να επισκευάσουν τις φθορές του χειμώνα.

Σε γενικές γραμμές, η κατάσταση του Transfagarasan road είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα. Η κατασκευή του καρπάθιου οδικού άξονα ξεκίνησε το 1970 και ολοκληρώθηκε 4 χρόνια αργότερα, στις 20/9/1974. Εμπνευστής του μεγαλόπνοου αυτού σχεδίου υπήρξε ο δικτάτορας Νικολάε Τσαουσέσκου. Ο Ρουμάνος δικτάτορας, θορυβημένος από την εισβολή των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία το 1968, αποφάσισε να κατασκευάσει έναν ορεινό οδικό άξονα με αποκλειστικό σκοπό τη γρήγορη πρόσβαση στρατιωτών και πολεμοφοδίων από τα νότια στα βόρεια της χώρας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί έγκαιρα μια ανάλογη ενέργεια των Σοβιετικών κατά της Ρουμανίας. Περίπου 2.000 Ρουμάνοι στρατιώτες εργάστηκαν σκληρά για την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου έργου. Μόλις 4 ½ μήνες το χρόνο διαρκούσαν οι εργασίες κατασκευής του δρόμου, λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών. Το κόστος σε ανθρώπινες απώλειες υπολογίζεται (επίσημα) σε 40 άτομα και ανεπίσημα σε 120.

Καθώς ο ελικοειδής δρόμος επιμένει στην ανοδική του πορεία, ο δασικός μανδύας των ελάτων παραχωρεί σταδιακά την θέση του σ’ ένα άθικτο αλπικό τοπίο χαμηλής βλάστησης και γρανιτένιων βουνοκορφών. Όσο ανηφορίζει ο δρόμος τόσο ανεβαίνει η ομορφιά του τοπίου, το κέφι της ΚΤΜ και η αδρεναλίνη μου. Η μια φουρκέτα διαδέχεται την άλλη, ενώ  λόγω των αμέτρητων στροφών του Transfagarasan road, η μέση ωριαία ταχύτητα της ΚΤΜ δεν ξεπερνά τα 40 χλμ./ώρα. Και καθώς το πρωί δίνει τη θέση του στη μέση της ημέρας, αρχίζω να αναζητώ τη γεύση του καφέ. Μια αναζήτηση που καταλήγει στο σαλέ «Capra» (το αγαπημένο του δικτάτορα Τσαουσέσκου), ένα από τα λίγα σαλέ που υπάρχουν πάνω στην πορεία του Transfagarasan road. Ξύλινο ντεκόρ, ζεστός καφές και απλωμένοι χάρτες.

Μόνο 15 ανηφορικά χιλιόμετρα με χωρίζουν πλέον από την κορυφή! Βγαίνοντας από το σαλέ, σηκώνω τη ματιά μου και η γρανιτένια βουνοκορφή Moldoveanu, περικυκλωμένη από βαριά μολυβένια σύννεφα, σηματοδοτεί τον κλειστό ορίζοντα. Κάπου εκεί ψηλά, στα 2.034 μ., βρίσκεται η αποκορύφωση της δίτροχης ανάβασή μου στα Καρπάθια. Η ΚΤΜ  με κοιτά κατάματα και συμφωνεί:«Είναι καιρός να ξεκινήσουμε για την κορυφή του Transfagarasan road!»

Δυο σημεία αναφοράς παρεμβάλλονται μέχρι το ψηλότερο σημείο του Transfagarasan road: Ένας θεαματικός καταρράκτης (σε υψόμετρο 1.690 μ.) και το μεγαλύτερο τούνελ της χώρας, μήκους 887 μ. Δύο ολιγόλεπτες στάσεις και συνεχίζω ακάθεκτος να ανηφορίζω. Λίγο μετά την έξοδο του τούνελ, φτάνω επιτέλους στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής, στα 2.043 μ. Η παρουσία μου στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής επιβραβεύεται όμως από την ίδια τη φύση. Η μικρή αλπική λίμνη Balea που απλώνεται στα δεξιά του δρόμου συναγωνίζεται σε έμπνευση και χρώματα έναν υπέροχο πίνακα ζωγραφικής. Όμως, η ομίχλη και τα «ανταριασμένα» σύννεφα που έχουν κατασκηνώσει για τα καλά πάνω από τη βουνοκορφή Moldoveanu, στερούν από την ειδυλλιακή λίμνη μεγάλο μέρος της ακαταμάχητης γοητείας της.

Αφού οργιάζω φωτογραφικά περιμετρικά της αλπικής λίμνης, και προτού ξεκινήσει η κατάβασή μου από τη βόρεια πλευρά του βουνού, κάνω μια μικρή στάση στο σαλέ που δεσπόζει στο χώρο της λίμνης. Μοιράζομαι το ίδιο τραπέζι μ’ ένα ζευγάρι νεαρών Ρουμάνων, μιας και η κοσμοσυρροή εδώ στην κορυφή είναι πρωτοφανής. Ντόπιοι αλλά και ξένοι τουρίστες, με αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες και λεωφορεία, έχουν δημιουργήσει το αδιαχώρητο, στη προσπάθειά τους να δηλώσουν «παρών» στην κατάκτηση της κορυφής. Παρ’ όλο που η συζήτησή μας έχει ζεστάνει την ατμόσφαιρα, το θερμόμετρο έξω έχει κατρακυλήσει σε μονοψήφια νούμερα. Οι συνδαιτυμόνες μου σπεύδουν να με ενημερώσουν ότι, ακόμα και το καλοκαίρι, η μέση θερμοκρασία εδώ μόλις ξεπερνά τους 5° C.

Μια κατηφορική διαδρομή 35 χλμ. χωρίζουν την κορυφή από τον οικισμό Cartisoara, όπου σημειώνεται το βόρειο τέλος του Transfagarasan road. Στα πρώτα χιλιόμετρα της κατάβασης, η θέα που ξεδιπλώνεται πανοραμικά μπροστά μου, κόβει κυριολεκτικά την ανάσα. Η ορεινή υπερβολή της τοπικής φύσης μεταφράζεται εδώ μ’ ένα άγριο, βραχώδες τοπίο αλπικής ζώνης, ενώ ο φιδίσιος δρόμος με τα αμέτρητα ασφάλτινα ζιγκ-ζαγκ είναι ένα θέαμα μοναδικό. Γεύση από Άλπεις στην καρδιά της Ρουμανίας!

Έχοντας διατρέξει 13 χλμ. από την κορυφή, ο καλοσυντηρημένος οδικός άξονας με οδηγεί στις εγκαταστάσεις του σαλέ «Balea Cascada». Από εδώ ξεκινά το τελεφερίκ που ανεβάζει τους τουρίστες στην λίμνη Balea, ενώ σε κοντινή απόσταση, ο καταρράχτης Balea Cascada, ένας από τους πιο φημισμένους της Ρουμανίας, γκρεμίζει τα νερά του από ύψος 68 μ. Άλλη μια στάση εδώ είναι επιβεβλημένη, αφού θέλω να θαυμάσω άλλο ένα κόσμημα της αστείρευτης καρπάθιας φύσης. Στα τελευταία 22 χλμ. του Transfagarasan road, η ασφάλτινη λωρίδα αποκτά όλο και περισσότερο ευθυτενή χαρακτήρα. Όπως άλλωστε και το τοπίο. Είναι πλέον φανερό ότι η αποστολή τουTransfagarasan road φτάνει στο τέλος της. Αυτή η διαδρομή στην καρδιά της Ρουμανίας ήταν ομολογουμένως η καλύτερη εισαγωγή στο συγκλονιστικό κόσμο των Καρπαθίων. Άλλωστε, μια γρήγορη ματιά στο χάρτη θα σας αποκαλύψει πολλές περισσότερες διαδρομές για το επόμενο ταξίδι σας στην ορεινή καρδιά της Ρουμανίας.

Φτηνός ύπνος

• Φτηνή λύση διανυκτέρευσης αποτελούν τα ενοικιαζόμενα δωμάτια σε αγροτικές κατοικίες (B&B) και οι πανσιόν του δρόμου. Η τιμή ενός δωματίου κυμαίνεται στα 20-25 euro και οι προσφερόμενες υπηρεσίες είναι αρκετά καλές. Κατά πολύ ακριβότερη (50-55 euro) είναι η διανυκτέρευση στα ατμοσφαιρικά σαλέ της διαδρομής.

Χαμηλές θερμοκρασίες

• Ακόμα και το καλοκαίρι, η μέση θερμοκρασία στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής (στα 2.034 μ.) δύσκολα ξεπερνά τους 3° C. Δεν είναι σπάνια η περίπτωση χιονοπτώσεων ακόμα και τον Αύγουστο.

Πότε να …μην πάτε

• Εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών (χιόνια) κατά τους χειμερινούς μήνες, η διαδρομή είναι συνήθως κλειστή για τα οχήματα από τις αρχές Νοεμβρίου μέχρι τα μέσα Απριλίου.

Βάλτε βενζίνη

• Πριν οδηγήσετε στον Transfagarasan road φροντίστε να γεμίσετε το ρεζερβουάρ της μοτοσυκλέτας σας. Πρατήρια καυσίμων πάνω στη τροχιά του ορεινού άξονα δεν υπάρχουν.

Απαραίτητα έγγραφα

• Αν ταξιδέψετε στη Ρουμανία με την μοτοσυκλέτα σας, εκτός από το διαβατήριο θα χρειαστείτε και την πράσινη κάρτα ασφάλισης του οχήματος (εκδίδεται από την ασφαλιστική εταιρία).

Που να κατασκηνώσετε

• Σε περίπτωση που κατασκηνώσετε στην ύπαιθρο, προτιμήστε τη νότια πλευρά του βουνού, αφού η μέση θερμοκρασία είναι κατά 3-4 βαθμούς υψηλότερη από τη βόρεια πλευρά.

Διαμονή

Curtea de Arges  

• Στο «Hotel Posada» (Tel: (248) 721451) και στο «Hotel Confarg» (Tel: (248) 728020).

Transfagarasan Road

• Στη δυτική όχθη της τεχνητής λίμνης Vidraru προτιμήστε το σαλέ «Cabana Cumpana» (Tel: (0745) 910-023). Στην ανατολική όχθη της λίμνης συστήνεται το σαλέ «Valea Cu Pesti» (Tel: (0742) 020-129).

Φαγητό

Curtea de Arges  

• Συστήνεται το «Restaurant Capra Neagra», το «Restaurant Montana» και το «Restaurant Confarg».

Transfagarasan Road

• Πάνω στη διαδρομή του οδικού άξονα των Καρπαθίων, μπορείτε να γευματίσετε στο σαλέ «Cabana Balea» και στο σαλέ «Balea Cascada».