Στερεά Ελλάδα

Σε κάποιες περιοχές της Αθήνας έβρεχε αρκετά, σε άλλες όχι, έτσι ήμασταν και εμείς μπερδεμένοι αναφορικά με την διεξαγωγή ή όχι της τετράωρης εκπαιδευτικής εκδρομής της σχολής ασφαλούς οδήγησης Ride It. Κι όμως, φορέσαμε αδιάβροχα, φάγαμε την καταρρακτώδη βροχή για το επόμενο μισάωρο και πήγαμε στο ραντεβού μας, στο Κρυονέρι, περιμένοντας να μην έχει έρθει κανείς. Και τελικά, όλοι όσοι είχαν δηλώσει συμμετοχή, ήταν ήδη εκεί! Αν μη τι άλλο, κι εφόσον υπήρχε διάθεση για οδήγηση, και είχαμε ήδη βραχεί – εξωτερικά τουλάχιστον – όσο γινόταν, ξεκινήσαμε για τον γύρο της Πάρνηθας. Η εκκίνηση έγινε από το κέντρο του Κρυονερίου και από εκεί, περάσαμε στις ανατολικές παρυφές της Πάρνηθας, προς την Δροσοπηγή. Σε αντίθεση με τις ορέξεις μας, η βροχή σταμάτησε στα πρώτα δύο χιλιόμετρα, κι έτσι, είχαμε μπροστά μας ένα απίθανο τερέν για να κινηθούμε αλλά και να δοκιμάσουμε τις δυνατότητες μοτοσυκλετών και αναβατών. Φυσικά, στόχος μας δεν ήταν να γίνουμε μαραθωνοδρόμοι, αλλά να διανύσουμε όση περισσότερη διαδρομή μπορούμε, και να εκπαιδευτούν σε συγκεκριμένα σημεία – που μία λασπωμένη διαδρομή, πάντα διαθέτει.

Η εκπαίδευση όμως ξεκίνησε με τεχνικό σεμινάριο στο R 1150 GS του Βασίλη το οποίο πήρε νερά κατά το πέρασμα μίας μία μεγάλης νερολακούβας που είχε πιάσει όλο το πλάτος της αντιπυρικής. Για να μην προκαλέσουμε βλάβη στην μοτοσυκλέτα, οι εκπαιδευτές της σχολής έβγαλαν το φίλτρο αέρος, αφαίρεσαν τα μπουζί, έσπρωξαν “μαρσπιέ” την μοτοσυκλέτα με ταχύτητα – μιας και η μίζα είχε πάρει και αυτή νερά- για να φύγουν τα νερά από τους κυλίνδρους, “έκαψαν” τα μπουζί, τοποθετήθηκαν ξανά και η μοτοσυκλέτα πήρε μπροστά αμέσως! Η βόλτα συνεχίστηκε με μία μικρή καθυστέρηση που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. Περάσαμε την Δροσοπηγή και κινηθήκαμε μέσα από την Ιπποκράτειο Πολιτεία, για να συναντήσουμε πεσμένους δρόμους και νεροφαγώματα, στα οποία έγινε εκπαίδευση. Οι εκπαιδευτές έδιναν οδηγίες και οι αναβάτες περνούσαν μόνοι τους και κάποιες φορές με βοήθεια το νεροφάγωμα. Μετά τις απαραίτητες στάσεις για ξεκούραση, συνεχίσαμε στις Αφίδνες, απ’ όπου κινηθήκαμε παράλληλα με τις γραμμές του τραίνου, για να κυκλώσουμε την Ιπποκράτειο Πολιτεία και να περάσουμε κάτω από την λίμνη Μπελέτσι, και να συνεχίσουμε προς Άγιο Μερκούριο.

Το έδαφος ήταν βρεγμένο, αλλά δεν παρουσιάστηκε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στην διαδρομή. Αν εξαιρέσουμε ένα σημείο στο οποίο ο δρόμος είχε πέσει, όλη η υπόλοιπη διαδρομή έδινε καλή πρόσφυση. Λίγη λάσπη αραιά και που, αρκετές λακκούβες με νερό, ιδανικό χώμα, και όλοι οι αναβάτες με τα χωμάτινα ελαστικά, δεν αντιμετώπισαν πρόβλημα. Το γεγονός ότι η Πάρνηθα στις διαδρομές που περάσαμε έχει ελάχιστη πέτρα, βοήθησε ώστε οι αναβάτες να μην κουραστούν. Επιπρόσθετα, η διακοπή της βροχής από το πρωί, μας έδωσε την δυνατότητα να απολαύσουμε οδήγηση, σε ένα ιδανικό έδαφος, αλλά και σε ένα πανέμορφο βουνό. Μυρωδιές από το δάσος, φύλα στο έδαφος, όλα βρεγμένα, ότι χρειαζόμασταν για να περάσουμε καλά. Από τον Άγιο Μερκούριο κινηθήκαμε προς τον Αυλώνα και οι λάσπες που μαζεύονται σε εκείνο το σημείο δεν μας δυσκόλεψαν καθόλου. Σαν έμπειροι ιχνηλάτες, ακολουθήσαμε την… μύτη μας που μας οδήγησε στην πρώτη ταβέρνα που είχε αναμμένα κάρβουνα. Στρωθήκαμε στο τραπέζι και την ώρα που αυτό γέμιζε για να δεχθεί επίθεση από τους πεινασμένους αναβάτες, άνοιξαν οι ουρανοί και η βροχή έπεφτε λες και είχε κρατηθεί τόση ώρα για να κάνουμε την βόλτα μας άνετα!

Μία ιδανική μέρα, με κορυφαία παρέα, με όρεξη για οδήγηση αλλά και για πλάκα και πειράγματα, με ιδανικές όπως αποδείχθηκε συνθήκες – έβρεχε μόνο στην διαδρομή προς το βουνό και στην επιστροφή!
Ο τολμών νικά λοιπόν, κι εμείς αντί να γυρίσουμε πλευρό και να συνεχίσουμε τον ύπνο μας, προσθέσαμε μία διαφορετική Κυριακή στο μενού μας!