Βασικές αρχές λειτουργίας

Οι αναρτήσεις σε μια μοτοσικλέτα έχουν διττό ρόλο. Κατά κύριο λόγο η “δουλειά” τους, αντίθετα με ότι είναι ευρέως διαδεδομένο, είναι να κρατάνε τους τροχούς σε συνεχή επαφή με το δρόμο και όχι η απόσβεση των κακοτεχνιών και των ανωμαλιών, κάτι που αποτελεί δευτερεύουσα σε σημασία ιδιότητα. Η συντριπτική πλειοψηφία των αναρτήσεων βασίζεται στην λειτουργία του ελατηρίου, το οποίο ως γνωστό έχει δυνατότητα συμπίεσης και εκτόνωσης, επανερχόμενο στο ίδιο σημείο ισορροπίας. Ωστόσο το ελατήριο έχει και μια άλλη ιδιότητα που δεν είναι καθόλου επιθυμητή: ταλαντώνεται μετά από μια συμπίεση, μέχρι που να βρεθεί σε κατάσταση “ηρεμίας”.



Για αυτό το λόγο, το ελατήριο “τιθασεύεται” υδραυλικά. Η βασική αρχή της λειτουργία αυτής είναι ότι σε κάθε ανάρτηση υπάρχουν δυο γεμάτοι με παχύρρευστο λάδι θάλαμοι που επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω μικρών μονόδρομων διαύλων / οπών. Όταν η ανάρτηση συμπιέζεται, το λάδι ωθείται από τον έναν θάλαμο στον άλλον και κατά την εκτόνωση συμβαίνει το ίδιο με αντίθετη φορά. Το λάδι που ωθείται μέσα από τους στενούς διαύλους μειώνει την ταχύτητα συμπίεσης και εκτόνωσης και κυρίως, αποτρέπει την ανεξέλεγκτη ταλάντωση του ελατηρίου. Με την επιλεκτική αυξομείωση της ροής του λαδιού από τις οπές αυτές, ελέγχεται επίσης και η ταχύτητα λειτουργίας μιας ανάρτησης, αυτό δηλαδή που ονομάζουμε ρυθμίσεις της απόσβεσης συμπίεσης και επαναφοράς.

Δεν είναι standard σε όλες τις αναρτήσεις οι δυνατότητες αυτών των ρυθμίσεων, στα περισσότερα όμως αμορτισέρ της πίσω ανάρτησης, μπορεί να ρυθμιστεί η προφόρτιση του ελατηρίου. Με το όρο προφόρτιση του ελατηρίου, μιλάμε ουσιαστικά και την μείωση του βήματος του, φέρνοντας τις σπείρες του πιο κοντά μεταξύ τους. Το προ-συμπιέζουμε δηλαδή και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το ελατήριο να δουλεύει μετά από ένα συγκεκριμένο όριο βάρους. Που και πως μας χρησιμεύει αυτό; Σε περίπτωση που στην μοτοσικλέτας μας έχουμε έξτρα φορτίο, δηλαδή συνεπιβάτη, αποσκευές ή και τα δύο.