Κουραστήκαμε να ενθουσιαζόμαστε...

Πρόσφατα, ανακοινώθηκε από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, ότι πρόκειται να συνταχθεί η ρύθμιση που θα καθορίζει τους χώρους στάθμευσης των δικύκλων σε ότι αφορά στις προδιαγραφές τους αλλά και το κανονιστικό – νομοθετικό πλαίσιο αυτών.

Μια τέτοια είδηση θα έπρεπε να είναι ευχάριστη -και όντως είναι- από την άλλη όμως, σε κάνει να αναρωτιέσαι πως γίνεται τόσο χρόνια να μην έχει κανείς ασχοληθεί -έστω και για τους τύπους- με τις θέσεις στάθμευσης των δίκυκλων.

Όπως καταλαβαίνετε, όλα ήταν στον αέρα, δεν υπήρχαν ούτε μελέτες ούτε συγκεκριμένες προδιαγραφές για τους χώρους στάθμευσης των δικύκλων και το πως κατασκευάστηκαν και δημιουργήθηκαν αυτοί οι λιγοστοί που υπάρχουν, ήταν θέμα και απόφαση της εκάστοτε δημοτικής αρχής. 

Κάθετα; Διαγώνια; Με κολωνάκια ή κάγκελα; Με διαχωριστικές γραμμές ή με διαχωριστικό κράσπεδο; Όπως νόμιζε ο καθένας, το έργο να γινόταν και να το εγκαινίαζαν! Αυτό είχε σημασία.

Όλο αυτό δεν αποτελεί παρά άλλη μια παράγραφο στην... πολύτομη εγκυκλοπαίδεια της προχειρότητας και της “τσαπατσουλιάς” στην χώρα μας.

Σε αυτή την εγκυκλοπαίδεια, θα βρείτε πολλές καταχωρήσεις που αφορούν το δίτροχο στην Ελλάδα, το οποίο ανέκαθεν αποτελούσε τον “φτωχό συγγενή” και έτσι αντιμετωπιζόταν από κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων που λάτρευαν και αποθέωναν το αυτοκίνητο.

Θα αλλάξει άραγε κάτι; Πολύ φοβόμαστε ότι “ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη” και όσο και αν θα θέλαμε να είμαστε αισιόδοξοι και να πιστέψουμε ότι το γεγονός πως κάποιοι σκοπεύουν να ασχοληθούν σοβαρά με τους χώρους στάθμευσης των δικύκλων, σηματοδοτεί μια νέα εποχή, λυπούμαστε αλλά μας είναι δύσκολο.

Βλέπετε, έχουμε χορτάσει από μεγαλεπήβολα σχέδια και δηλώσεις, υποσχέσεις και ριζικές αλλαγές όλα αυτά τα χρόνια, οι απογοητεύσεις είναι πάρα πολλές. Οπότε, όχι, δεν πειθόμαστε τόσο εύκολα πλέον, θέλουμε αποδείξεις και έργα.