city2 WHITE DDIAFANES

Συνεντεύξεις

thirio interview cityrider

“Η μοτοσυκλέτα είναι κουλτούρα και συλλογή εμπειριών”

Στον Τάκη Μανιάτη

Φωτογραφίες: Τάκης Μανιάτης, Αρχείο

Ο Κωνσταντίνος Δρακούλας ή το “Θηρίο” όπως τον γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος, πέρα από την αγάπη του για την μουσική και τα tattoo, δύο τέχνες στις οποίες δραστηριοποιείται επαγγελματικά, γουστάρει και τις μοτοσυκλέτες. Η σχέση του μαζί τους έχει περάσει από πολλά στάδια και πλέον διανύει την πιο μεστή και ώριμη περίοδο της. Τον συναντήσαμε και είχαμε μια εφ όλης της ύλης συζήτηση μαζί του.

Η ιστορία μου ξεκινάει από μουσική και όχι από μοτοσυκλέτα. Μεγάλωσα με παπάκια δανεικά, του πατέρα μου, κρυφά, αλλά κυρίως ασχολιόμουν με μουσική. Στα 16 μου ξεκίνησα την ενασχόληση με μουσική, είχαμε κάνει κάποια κομμάτια με τους Babilona, συνεργαζόμουν με τους Active Member ως DJ , κάπου εκείνη την περίοδο ξεκίνησαν να μου αρέσουν οι μοτοσυκλέτες. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα, γιατί ήμουν 235 κιλά. Όταν αποφάσισα να οδηγώ κανονικά, πήρα ένα scooter, κάπου στα 22, ένα Beverly 200, και στα 24 αγόρασα ένα V-Strom 650. Μία μοτοσυκλέτα πολύ καλή για τα δικά μου γούστα, αξιόπιστη, που κάνει τα πάντα. Εκεί μπήκε το μικρόβιο και σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη μου έπαιξε το οργανωμένο club των V-Strom, το forum στο οποίο προσχώρησα, και από κάγκουρας,  είδα πως είναι να είσαι κανονικός μοτοσυκλετιστής. Έμαθα να ντύνομαι σωστά, να κάνω μαθήματα, να κάνω ταξίδια. Είχα πρόβλημα με τα κιλά μου γιατί η μοτοσυκλέτα δεν με άντεχε, και κάνοντας ταξίδια με την τότε σύντροφό μου, τώρα γυναίκα μου, ήμουν πολύ προσεκτικός και δεν έτρεχα. Αρκετά χέστης θα έλεγα, και δεν ντρέπομαι γι' αυτό. Κάπου εκεί ξεκινάει να πηγαίνει καλά η καριέρα μου στην μουσική, βγάζω περισσότερα χρήματα, χαλάω περισσότερα χρήματα. Πουλάω το V-Strom, παίρνω GS απλό, το κάνω οπτικά Adventure, το πουλάω, παίρνω κανονικό Adventure, χάνω πολλά λεφτά. Έχω συμμετάσχει και σε αγώνες dragster σαν χορηγός για διαφήμιση του μαγαζιού μου, αλλά μόνο για συλλογή εμπειριών. Το πρόβλημα στον μοτοσυκλετισμό είναι πως όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου και όταν ο μικρός έγινε ενός έτους, μπήκα στην διαδικασία να το πουλήσω γιατί ουσιαστικά η μοτοσυκλέτα καθόταν.

Μετά γύρισα στις Triumph με μία Thruxton, γιατί μου άρεσαν τα cafe racer. Ακολούθησε το Harley-Davidson 48, ένα Sporster, και μόλις ήρθε και η κόρη μου και κατάλαβα ότι μπορώ να ξεκλέβω χρόνο και να κάνω ταξίδια, πήρα μία Road Glide και ξεκίνησα τα ταξίδια. Και μετά παίρνω Harley-Davidson 48, και μπαίνω σε έναν άλλο χώρο. Για να καταλήξω τελικά με Street Glide και να ασχοληθώ πλέον με τον μοτοσυκλετισμό που μου αρέσει - τα ταξίδια.

Από τα παπάκια και το V-Strom μέχρι τα Harley, υπήρχαν μοτοσυκλέτες που πέρασαν αλλά δεν μου άρεσαν γιατί δεν εξυπηρετούσαν τις ανάγκες μου. Πολλές κλασικές και γρήγορες μοτοσυκλέτες, μέχρι και Suzuki Hayabusa, αλλά λίγες μοτοσυκλέτες ήταν αυτές που με άγγιξαν και έκαναν για μένα.

Εμένα βασικά μου άρεσε ο μοτοσυκλετισμός, που για μένα δεν είναι απλά η μεταφορά από το ένα σημείο στο άλλο. Είναι ο χαιρετισμός στο δρόμο, οι εικόνες μέσα από την ζελατίνα, οι μυρωδιές μόλις την ανοίγω, οι παρέες, όλη η κουλτούρα, να είσαι παράδειγμα για κάποιους που ξεκινούν τώρα, τους πιο νέους, είναι η ασφάλεια, αυτό μου αρέσει στον μοτοσυκλετισμό σήμερα. Να γνωρίζεις διαφορετικές κουλτούρες.

Εγώ δεν είμαι χαρλεάς, είμαι μοτοσυκλετιστής. Μου αρέσουν δύο μάρκες, η Harley και η BMW, επειδή καλύπτουν τα θέλω μου, δεν είμαι όμως κολλημένος.

Όταν ρωτάς μοτοσυκλετιστή, ρωτάς τι οδηγάει, πως στρίβει, τι ταξίδια έχει κάνει, σχετικά με το μηχανάκι. Αυτό είναι το κοινό και όχι μία ομάδα, μία πολιτική παράταξη, μία επαγγελματική κατεύθυνση - δεν σε νοιάζει τι είναι και που ανήκει.

Μουσική και tattoo είναι mainstream, είναι τέχνη. Η μοτοσυκλέτα είναι κουλτούρα. Όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους αφού οι περισσότεροι που οδηγούν μοτοσυκλέτα ακούν μουσική και ενδεχομένως έχουν κάποιο tattoo. Μου αρέσει πάρα πολύ η μουσική, κατά προτίμηση η μαύρη μουσική, γιατί οι μαύροι παίζουν διαφορετικά με τα ίδια όργανα. Μου αρέσουν όλα, θαυμάζω όλες τις μοτοσυκλέτες, σέβομαι τους εντουράδες και τους μοτοκροσάδες περισσότερο απ' όλους τους μοτοσυκλετιστές, γιατί είναι δύσκολα αθλήματα  και σίγουρα το χώμα αποτελεί το μεγαλύτερο σχολείο. Κρίνω μηχανάκια και κάποιες φορές ίσως άδικα. Γιατί αν για παράδειγμα μία naked μοτοσυκλέτα δεν προστατεύει από τον αέρα, εμένα δεν μου κάνει. Και ίσως είναι πραγματικά μία καλή μοτοσυκλέτα…

Επιχειρηματικά, έχω ένα κατάστημα στο μοναστηράκι, στην Ερμού, που κάνει tattoo, piercing και αφαίρεση tattoo. Είμαι ο πρώτος που έφερε εξειδικευμένα μηχανήματα στην Ελλάδα. Το κάνω κοντά στα 9 χρόνια πλέον, με καλύπτει οικονομικά εμένα και την οικογένεια μου και είμαι ευχαριστημένος.

Συλλογή εμπειριών! Η μοτοσυκλέτα με βοηθάει να συλλέξω εμπειρίες από διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικό κόσμο, με άλλη νοοτροπία, από άλλες περιοχές. Αλλά και στο εξωτερικό, γνωρίζεις αναβάτες από Ιταλία, Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία, με διαφορετική νοοτροπία και σκέψη. Με κέντρο πάντα την μοτοσυκλέτα. Χωρίς να σε νοιάζει πραγματικά από που προέρχεται. Είσαι και είναι μοτοσυκλετιστής, αυτό αρκεί, δεν σε ενδιαφέρει τίποτε άλλο.

thirio_interview_cityrider_2017_6.JPGthirio_interview_cityrider_2017_1.JPGthirio_interview_cityrider_2017_15.JPGthirio_interview_cityrider_2017_3.JPGthirio_interview_cityrider_2017_9.JPGthirio_interview_cityrider_2017_14.JPGthirio_interview_cityrider_2017_12.JPGthirio_interview_cityrider_2017_5.JPGthirio_interview_cityrider_2017_10.JPGthirio_interview_cityrider_2017_7.JPGthirio_interview_cityrider_2017_13.JPGthirio_interview_cityrider_2017_4.JPGthirio_interview_cityrider_2017_11.JPGthirio_interview_cityrider_2017_2.JPGthirio_interview_cityrider_.JPG