Κεντρική Ελλάδα

Η αρχή του ταξιδιού έγινε από την Ηγουμενίτσα και η πρώτη βόλτα, στο φαράγγι του Βίκου, που τον προσέλκυσε όντας γραμμένο επίσημα στο Guinness Book of Records, το 1997. Με μήκος 12 χιλιομέτρων και βάθος 900 μέτρα, με απόσταση μεταξύ των κορυφογραμμών που το χωρίζουν μόλις 1100 μέτρα, είναι το βαθύτερο φαράγγι στον κόσμο.
Ο δρόμος που καταλήγει προς Μεγάλο Πάπιγκο και Μικρό Πάπιγκο προσφέρει απότομες στροφές για οδήγηση και για έναν μοτοσυκλετιστή, η διαδρομή είναι απίθανη. Σκεφτείτε απλά μία σειρά από 15 φουρκέτες να ακολουθούν η μία την άλλη σε μικρή απόσταση, τοποθετημένες σε ένα κινηματογραφικό σκηνικό. Η συμβολή της νέας V-Strom 1000 με τον ροπάτο δικύλινδρο κινητήρα, μας κάνει να πηδάμε από την μία καμπύλη στην άλλη απλά αγγίζοντας το γκάζι. Αλλά το πιο εκπληκτικό είναι πως σβήνοντας την μηχανή, μπορείς να ακούσεις τον ήχο γύρω σου, αλλά και την απόλυτη σιωπή.

Το μόνο πρόβλημα σε αυτές τις ορεινές περιοχές σε έναν μοτοσικλετιστή δεν είναι τόσο ο θόρυβος ή η ταχύτητα, αλλά η παντελής απουσία των πρατηρίων καυσίμου. Τα πρώτα χιλιόμετρα της κατηφόρας κινούμαστε με τον κινητήρα σβηστό, απλά για να πάρει επιπλέον ώθηση η μοτοσυκλέτα, κάνοντας παράλληλα… οικονομία!

Παρά το επιπλέον βάρος και το φορτίο των επιβαινόντων, το V-Strom διατηρεί μια ουδέτερη συμπεριφορά κι έτσι, συνεχίζουμε προς την Καλαμπάκα. Είναι μία πολυσύχναστη πόλη που βρίσκεται στους πρόποδες ενός από τα φυσικής ομορφιάς, ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία, τα Μετέωρα. Είναι Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, με τα μοναστήρια σκαρφαλωμένα στις βραχώδεις πυραμίδες. Το όνομα τους προέρχεται από το επίθετο μετεωρίτης που στην ελληνική διάλεκτο, μετέωρος, σημαίνει «αιωρείται στον αέρα." Οι πρώτοι οικισμοί των μοναχών ερημιτών, χρονολογούνται από τον ενδέκατο αιώνα, αλλά ήταν το 14ο αιώνα, όταν η δύναμη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας επέστησε να μειώνονται, και οι τουρκικές επιδρομές έγιναν όλο και πιο συχνές. Κάποιοι μοναχοί εγκαταστάθηκαν εδώ για να βρουν καταφύγιο. Η ιδιαιτερότητα που έκανε αυτά τα μοναστήρια ένα ασφαλές μέρος, σχεδόν αδιάβατα, ήταν το γεγονός ότι θα μπορούσε να έχει πρόσβαση κάποιος μόνο μέσω των αφαιρούμενων σκαλών. Αργότερα εισήχθησαν στα μοναστήρια βαρούλκα με πολλά δίκτυα, στα οποία οι μοναχοί κατέβαιναν κάτω, από το εσωτερικό. Λέγεται ότι, όταν οι επισκέπτες κέντρισαν το ενδιαφέρον, ρώτησαν πόσο συχνά αντικαθιστούν τα σχοινιά: Η απάντηση ήταν, “όταν ο Κύριος θέλει, μας ειδοποιεί ”!

Λιγότερο από 400 χιλιόμετρα μας χωρίζουν από την Αθήνα, όπου θα έχουμε, όμως, μόνο μία διανυκτέρευση, και το ταξίδι συνεχίζεται νότια. Το πρώτο σημείο του ενδιαφέροντος που αξίζει μια σύντομη στάση είναι ο Ισθμός της Κορίνθου, μια λεπτή λωρίδα θάλασσας που ενώνει την Πελοπόννησο με την ηπειρωτική Ελλάδα.

Ο τόπος του ιστορικού ενδιαφέροντος όμως είναι ο αρχαιολογικός χώρος του Ηραίου, που βρίσκεται 15 χιλιόμετρα βορειο-δυτικά της αρχαίας Κορίνθου. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως το ιερό της Ήρας, επιπροσθέτως, σημαντικά ερείπια του προ-Κορινθιακού πολιτισμού.
Θα επιστρέψουμε όμως στην Αθήνα, την πόλη που περισσότερο από κάθε άλλο ήταν, και εξακολουθεί να είναι, το ένδοξο παρελθόν της χώρας που ξεχειλίζει με την ιστορία και την αρχαιολογία. Όπως μερικά άλλα έθνη στον κόσμο, μαζί με την Ιταλία και την Αίγυπτο, αποτελεί το λίκνο ενός από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς του παρελθόντος.

Σίγουρα η οικονομική κρίση είναι εμφανής τόσο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και στους Έλληνες που ζουν εδώ. Ο φίλος και γνωστός δημοσιογράφος – φωτογράφος, Βασίλης Κωστάκος, εξηγεί ότι η αγορά δικύκλων έχει μειωθεί σημαντικά, και πολλές από τις δραστηριότητες του χώρου, αλλά και καταστήματα, έχουν κλείσει, με τους δρόμους να έχουν αδειάσει από ακριβές κυρίως μοτοσυκλέτες, αλλά και από αυτοκίνητα. “Ζω στο Κρυονέρι, και παλιά χρειαζόμασταν δύο ώρες για να φτάσουμε στο κέντρο της Αθήνας. Τώρα, σε μισή ώρα είμαστε στην πλατεία Ομόνοιας!”.
Την Αθήνα μπορείτε να την επισκεφθείτε για πολλούς λόγους, αλλά, να πάτε στην ελληνική πρωτεύουσα χωρίς να επισκεφθείτε την Ακρόπολη, θα είναι σαν να πηγαίνεις στη Ρώμη και να μην πάς στο Κολοσσαίο. Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι η Ακρόπολη είναι από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους στον κόσμο, και ότι ο Παρθενώνας είναι το σύμβολο της αρχαίας Ελλάδας. Αλλά τι είναι στην πραγματικότητα αυτό το μέρος που κατοικήθηκε ήδη από τη Νεολιθική εποχή ή 4.000 χρόνια πριν από την έλευση του Χριστού; Η Ακρόπολη ήταν σίγουρα ένας τόπος λατρείας και προσκυνήματος, αφιερωμένη σε μια σημαντική μυθολογική φιγούρα του ελληνικού κόσμου, την Αθηνά την Παρθένο, την θεά που αντιπροσώπευε τη δύναμη και το κύρος της πόλης. Αλλά στην Αθήνα θα δεις επίσης και κάτι άλλο, ένα τεράστιο στάδιο με 70.000 θέσεις, το Παναθηναϊκό Στάδιο ή Καλλιμάρμαρο, που χτίστηκε τον τέταρτο αιώνα π.Χ., για να φιλοξενήσει τους αθλητικούς αγώνες των Παναθηναίων.

Η βόλτα στην Αθήνα αποκαλύπτει τα μεγαλεία της, όπως τον ναό του Δία, του οποίου η κατασκευή καθυστέρησε πάνω από 700 χρόνια, λόγω έλλειψης κονδυλίων. Μετά κάναμε επίσης μια ενδιαφέρουσα βόλτα στην νυχτερινή Αθήνα, μεταξύ του Θησείου και της Πλάκας, αλλά και στο Μοναστηράκι, ανακαλύπτοντας τα παραδοσιακά στέκια για φαγητό αλλά και τα αρχαία που κρύβονται εκεί. Και μετά, ένας βαρετός αυτοκινητόδρομος προς Κόρινθο, πηγαίνοντας ξανά στην Πελοπόνησσο, πριν μπούμε στην παλιά εθνική οδό προς Επίδαυρο. Η διαδρομή αλλάζει σημαντικά, είναι πιο όμορφη και η άσφαλτος διατηρείται σε καλή κατάσταση και με καλή πρόσφυση, είναι ιδανική για εκδρομή. Ο κινητήρας του V-Strom μας δείχνει ότι κατασκευάστηκε για ταξίδι και η ροπή του είναι διαθέσιμη από το πρώτο άνοιγμα του γκαζιού, ακόμη και από τις 2.000σ.α.λ., έως τις 7.000σ.α.λ. αβίαστα, χωρίς να χρειάζεται να μπαίνεις στην κόκκινη περιοχή στροφών. Στις ανηφορικές διαδρομές κινούμαστε με μεγάλη ευκολία, και το πλαίσιο είναι εξίσου άνετο στις αλλαγές κατεύθυνσης – αν και μερικές φορές υπάρχει μία ασάφεια στο μπροστινό σύστημα, λόγω του υπερβολικού φορτίου στο πίσω μέρος.

Ο επόμενος προορισμός μας οδηγεί ε μία ακόμη αναζήτηση των αρχαιολογικών μεγαλείων της Ελλάδας: Φτιαγμένο με το χέρι του Πολυκλείτου, το θέατρο της Επιδαύρου είναι ένα από τα σημαντικότερα δείγματα της ελληνικής αρχιτεκτονικής που συναντάμε τέλεια διατηρημένο ακόμη και σήμερα. Εντυπωσιακό είναι ό, τι η ακουστική διαδίδεται στερεοφωνικά, και φυσικά, τόσο καλά, ώστε οι παραστάσεις που γίνονται εδώ, δεν χρειάζονται την παραμικρή χρήση ηχητικών συστημάτων.
Συνεχίζουμε στην χερσόνησο των Μεθάνων, ένα από αυτά τα όμορφα μέρη που δεν έχει κατακλυστεί ακόμα από τον μαζικό τουρισμό και όπου η αυθεντικότητα αυτού του έθνους, μπορεί να επιβιώσει. Αντί να πάμε σε ένα εστιατόριο όπου κατευθύνονται συνήθως οι τουρίστες, το οποίο έχει κακόγουστο στυλ, προτιμούμε την γνήσια απλότητα των Μεθάνων, φτάνοντας σε ένα γραφικό ταβερνάκι στο Βαθύ, που βρίσκεται κυριολεκτικά πάνω στο κύμα. Ανάμεσα στις πολλές καλές στιγμές που ζήσαμε στην Ελλάδα, συγκαταλέγεται και αυτή, μία ονειρική ατμόσφαιρα σε ένα δείπνο με φρέσκα ψάρια, στην μικροσκοπική βεράντα που βρέχεται από τα νερά του κόλπου και θα θυμόμαστε για πολύ καιρό.

Από την χερσόνησο των Μεθάνων, οδηγούμε για είκοσι χιλιόμετρα πριν την άφιξη στον Γαλατά, ένα χωριουδάκι απ’ όπου ξεκινάει το καραβάκι για τον Πόρο, ένα μικρό νησάκι που βρίσκεται σε απόσταση ενός λεπτού! Μιας και είμαστε ακόμη όμως στην Πελοπόννησο, δεν θέλουμε να φύγουμε από το μέρος χωρίς να επισκεφτούμε τα σημαντικά μνημεία της ιστορίας της χώρας. Συνεχίζουμε με βορειοδυτική κατεύθυνση, που οδηγεί στην ανακάλυψη ενός από τα ορόσημα, στην ιστορία του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Μπορούμε να φανταστούμε την αίσθηση της έκπληξης, όταν ο Ερρίκος Σλήμαν, μετά από τις περιγραφές των ομηρικών επών, βρέθηκε στα λείψανα μιας εξαιρετικής πόλης, στις Μυκήνες, η οποία ακόμα πιστεύεται ότι είναι η αρχαία Τροία.

Ανεβαίνουμε ψηλά στα βουνά, και η τελευταία στάση μας, πριν φτάσουμε στο χωριό Γκούρα, γίνεται στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, στον Φενεό, πάνω από την Λίμνη Δόξα. Είναι ένας τόπος της θρησκευτικής λατρείας, αλλά και του θάρρους των Ελλήνων, γιατί κατά τα χρόνια της ελληνικής επανάστασης ενάντια στην Τουρκοκρατία, γύρω στο 1821, το μοναστήρι χρησιμοποιήθηκε ως έδρα, μαζί με άλλους ηγουμένους των γύρω μοναστηριών.

Φτάνουμε στο τελείωμα του ταξιδιού, όπου σκόπιμα επιλέγουμε ένα από τα πιο όμορφα τοπία, με τις καλύτερες εικόνες στον κόσμο. Για να κλείσει όσο πιο κινηματογραφικά γίνεται αυτό το ταξίδι, η τελική επιλογή θα μπορούσε να είναι μόνο μία: Το πιο συναρπαστικό νησί στην Ελλάδα και σίγουρα μεταξύ των κορυφαίων δέκα στον κόσμο, Σαντορίνη. Το νοτιότερο νησί των Κυκλάδων εμφανίζεται μπροστά μας και τα τελευταία δεκαπέντε λεπτά πλεύσης, βλέπουμε από το καράβι τα σπίτια που κρέμονται στον γκρεμό, και συνειδητοποιούμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα μοναδικό μέρος. Από την κορυφή του βουνού, μέχρι το σημείο που ακουμπάει η θάλασσα, μία λευκή γραμμή από τα σπίτια που βρίσκονται σκαρφαλωμένα στα βράχια.

Είναι το χαρακτηριστικό σημείο αυτού του νησιού που καταστράφηκε από μια ηφαιστειακή έκρηξη το 1627 π.Χ., ο οποίος είχε καταστροφικές συνέπειες για τον Μινωικό πολιτισμό. Η Σαντορίνη σήμερα είναι ένας μοναδικός προορισμός, ένα must νησί για τη γοητεία και αρχιτεκτονική του, που είναι κάτι το ιδιαίτερο, με τον σοβά των σπιτιών λευκό και λείο σαν πραγματικό γλυπτό. Παρά το γεγονός ότι είναι ένα μέτριο σε νησί μέγεθος, καθώς η μεγαλύτερη απόσταση είναι μόλις 28 χιλιόμετρα, εστιάζει στην πραγματική ουσία που είναι η μοναδικότητα των εικόνων που προσφέρει. Και αν τον χειμώνα η Σαντορίνη μετρά 15.000 κατοίκους ή ακόμη και λιγότερο, στη μέση του καλοκαιριού, και σε μια μέρα, μπορεί φτάσει μέχρι και στις 200.000!

Στην πρωτεύουσα Θήρα συναντάμε δύο διαφορετικές ατμόσφαιρες: Ο αέρας του παρελθόντος ξεχειλίζει από τους απότομους δρόμους που πνίγονται ανάμεσα στα παλιά κτίρια, χωρίς γύψο, ή από το πιο σύγχρονο τμήμα της πόλης που βλέπει στη θάλασσα, εκείνο που υποβληθεί σε ανακαινίσεις και προσθήκες, αλλά πάντοτε με πλήρη σεβασμό των χώρων και αρχιτεκτονικά πρότυπα.
Αλλά το καλύτερο που ανακαλύψαμε στην Σαντορίνη ήταν λίγα χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο του νησιού, στο μικρό χωριό της Οίας, ένα σύμπλεγμα από λευκά σπίτια που προσκολλώνται σε ηφαιστειακά πετρώματα, που κάθε βράδυ ακούνε το χειροκρότημα εκατοντάδων θεατών, που παρακολουθούν τον ήλιο να σιγοσβήνει στον ορίζοντα. Ένα από τα πιο όμορφα αξιοθέατα της φύσης, το “παγκόσμιο” ηλιοβασίλεμα της Οίας, μας κάνει ταπεινούς θεατές, δίνοντας μας εντυπωσιακές εικόνες, τοποθετώντας μας μέσα σε έναν πορτοκαλί σκουρόχρωμο καμβά.
Η Ελλάδα είναι μοναδική. Από τα ορεινά και τα γραφικά χωριά της, τα μνημεία και την ιστορία χιλιάδων ετών, τα νησιά και τα άπειρα τουριστικά σημεία. Θα την δούμε τμηματικά, σε επόμενα άρθρα.

Η Planet Explorer 4 επιστρέφει στην Ιταλία μετά από ένα ταξίδι 3.000 χιλιομέτρων στους ελληνικούς δρόμους, με πρωταγωνιστή το νέο Suzuki V-Strom 1000. Μία μοτοσυκλέτα που μας συντρόφευε κατά μέσο όρο 16 ώρες την ημέρα, που αποδεικνύει έτσι την απόλυτη αξιοπιστία. Η Planet Explorer 4 ευχαριστεί τους Silvia Procacci, Imma Moretta, Barbara Moscato, Barbara Dolfi και φυσικά τον πρόεδρο Junya Kumataki.
Ευχαριστούμε επίσης τον Nicola Infantino του Motoabbigliamento.it που μας παρείχε όλα τα είδη ένδυσης, το μπουφάν και παντελόνι Befast που μας κράτησαν στεγνούς, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ πηγαίνει στον Danilo Musetti, βίντεο-maker ο οποίος πραγματοποίησε μαζί αυτό το ταξίδι των 3.000 χιλιομέτρων σε λιγότερο από μία εβδομάδα, με κινηματογραφήσεις μέρα αλλά και νύχτα, μέχρι τις 4 το πρωί.
Και φυσικά στον Βασίλη Κωστάκο που σχεδίασε ολόκληρη τη διαδρομή, καθώς και την συμβολή του ως φωτογράφος σε τρία από τα οκτώ στάδια του ταξιδιού.